60. urodziny ALPINE

Nowy samochód pokazowy Alpine Celebration był główną atrakcją wystawy słynnej marki samochodów sportowych na Goodwood Festival of Speed 2015. W tym roku Alpine świętowała w Goodwood 60-lecie samochodów sportowych i osobowych. Odbyły się liczne pokazy i wystawy nie tylko modelu Alpine Célébration Goodwood, ale także wielu modeli z przeszłości: Alpine A106, Alpine A108, Alpine A110, Alpine M65, Alpine A110 1800 Grupa 4, Alpine A442B – prowadzony przez René Arnoux i prototyp Signatech-Alpine A450b

Alpine Célébration Goodwood
Kompaktowy samochód sportowy Alpine Célébration Goodwood to dwumiejscowe coupé o płynnych i czystych liniach. Odcień lakieru stworzono specjalnie z myślą o Goodwood Festival of Speed i świętowaniu 60. rocznicy dziedzictwa Alpine. Intensywny błękit nadwozia przypomina odcień prototypu Alpine, który powrócił do wyścigów Endurance w 2013 roku, żeby po raz kolejny zwyciężyć. Nawiązuje on do błękitu różnych modeli Alpine z początku epopei 24-godzinnego wyścigu w Le Mans, od 1963 do 1969 roku (M63, M64, M65, A210, A220 i A110), które z werwą broniły francuskich barw na torze w departamencie Sarthe.

Nowoczesny Alpine Célébration Goodwood ożywia takie ponadczasowe atrybuty stylu Alpine, jak nisko osadzony profil, opadająca żebrowana maska, rzeźbione ściany boczne, charakterystyczna tylna szyba oraz inne szczegóły przywodzące na myśl wygląd A110 i innych modeli, które zapisały się w chwalebnej historii Alpine.

Ten model nie potrzebuje ozdób – piękno Alpine Célébration Goodwood tkwi w jego prostocie. Samochód pokazowy Alpine Célébration Goodwood – zaprojektowany z wyjątkową dbałością o elegancję przy jednoczesnym zachowaniu skromności i prostoty, podyktowanych dążeniem do wydajności – wiele mówi o historii Alpine. Choć model ten odzwierciedla tradycyjny styl i tradycyjne wartości, jest nowoczesny. Karbonowe wstawki podkreślają najbardziej techniczne elementy nadwozia, jak np. spojler, dolne profile boczne, dyfuzor, tylne wloty powietrza i lusterka.

Zamaskowane podwójne lampy oraz centralne okrągłe światła z białym krzyżem przypomną pasjonatom taśmy naklejane niegdyś na reflektory samochodów wyścigowych – dzięki temu w razie stłuczki miały one pozostać w jednym kawałku.

Spojler stanowiący ramę dla charakterystycznego przodu samochodu sprawia wrażenie elementu podtrzymującego, zaś wydajność pojazdu podkreślają dolne profile boczne o prostych i ostrych liniach. Opływowe lusterka zewnętrzne zwiększają dynamikę pojazdu, dając wrażenie lekkości
i wydajności aerodynamicznej. Słynna litera „A” ze strzałą zdobi kratkę wlotu powietrza, ściany boczne, przednie błotniki i dach.

Forma obręczy kół przypomina tę stosowaną w modelach A110 i A310, modną w latach siedemdziesiątych XX wieku. Za obręczami widać przednie tarcze i pomarańczowe zaciski hamulcowe. Umieszczona w samym środku obręczy wykonana jako odlew aluminiowa piasta uzupełnia stylistykę modelu. Atletyczny tył samochodu wyposażono we wloty powietrza umieszczone za tylnymi drzwiami, co służy chłodzeniu silnika. Przez żaluzje tylnej szyby widać pokrywę centralnie położonego silnika.

Wloty powietrza nad nadkolami prowadzą przepływ aerodynamiczny w typowym dla Alpine stylu. Tył pojazdu naznacza dobrze widoczny dyfuzor obejmujący środkowe światło stopu pomiędzy dwiema rurami wydechowymi ze szczotkowanej stali nierdzewnej. Projektanci samochodu zdecydowali się na uwydatnienie jego elementów konstrukcyjnych, a nie na ich ukrycie.

To rzucające się w oczy posunięcie nadaje pojazdowi lekkości, zwrotności i sprawia wrażenie dużej wydajności.

Alpine A106
Pierwszy samochód z tej serii wyprodukowany przez Rédélé to A106, który bazował na popularnym sedanie 4CV i jego różnych wersjach i za kierownicą którego założyciel marki odniósł sukces. Rédélé uważał, że z lżejszym nadwoziem 4CV miałby jeszcze lepsze osiągi. W rzeczywistości zwrócił się już wcześniej do utalentowanego włoskiego projektanta, Giovanniego Michelottiego, aby ten zaprojektował lżejsze nadwozie 4CV z aluminium o unikalnym kształcie nadanym przez firmę Carrozzeria Allemano. W rajdzie w Dieppe w 1953 roku model 4CV Special Sport pokonał wszystkich konkurentów.

Uznawany odtąd za pełnoprawnego konstruktora samochodów, Rédélé zainteresował się technologią włókna szklanego, mając na uwadze zasłyszane wcześniej słowa amerykańskiego przemysłowca Zarka
W. Reeda. Reed chciał stworzyć samochód sportowy z nadwoziem z tworzywa sztucznego, który stałby się konkurentem dla modeli MG i Triumph na rynku amerykańskim. Spotkali się i opracowali plan stworzenia firmy Reed Plasticar oraz zbudowania na podstawie samochodu Michelottiego prototypu o nazwie The Marquis. Projekt nie powiódł się, lecz zainspirował powstanie A106, a także drugiego 4CV o nowej stylizacji, którego wykonanie Rédélé zlecił włoskiej firmie Carrozzeria Allemano.
W 1955 roku Rédélé przedstawił trzy modele A106 prezesowi Renault, Pierre’owi Dreyfusowi – czerwony, niebieski i biały – z nadwoziem z włókna szklanego, wykonanym przez firmę Chappe et Gessalin. A106 został zaprojektowany jako samochód wyścigowy z silnikami o różnej mocy, regulacją zawieszenia, zmniejszonym ciężarem i (kosztowną) skrzynią do pięciu biegów w opcji. Pierwsze pytania o wersję osobową pojawiły się w trakcie paryskich targów Salon de l’Auto de Paris w 1957 roku, gdzie zaprezentowano również nowy kabriolet sygnowany przez Michelottiego,
z większymi silnikami Renault Dauphine i rurowym podwoziem. W latach 1955–1959 w fabryce w Dieppe wyprodukowano 251 egzemplarzy A106.

Alpine A108
A108 było wersją coupé kabrioletu A106, sygnowanego przez Michelottiego i bazującego na Dauphine, który zastąpił 4CV. Model ten przedstawiono obok A106 na paryskich targach Salon de l’Auto de Paris w 1957 roku. Był on napędzany czterocylindrowym silnikiem Dauphine Gordini o pojemności 845 cm3 i mocy 37 koni mechanicznych. Podobnie jak w przypadku jego poprzedników model A108 miał nadwozie z włókna szklanego, zamontowane na platformie z tłoczonej blachy stalowej. Jednak Rédélé opracował bardziej zaawansowaną wersję o nazwie GT4, bazującą na podwoziu w formie stalowej belki z przednim/tylnym zaczepem, do którego zamontowano zawieszenie, blok silnika i układ kierowniczy. Model GT4 o rozstawie osi zwiększonym o 7 cm pojawił się w 1963 roku, rok po premierze modelu Lotus Elan zaprojektowanego dla takich samych parametrów.
Choć wyprodukowano mniej niż 100 sztuk modelu GT4, to jego konstrukcja posłużyła za podstawę dla legendarnego A110, którego styl stanowił szczególnie udaną kontynuację A108. To dzięki modelowi A108 Rédélé zrealizował swoje marzenia o wielkości. Zbudowany na podstawie licencji przez Willys-Overland w Brazylii model A108 stał się pierwszym w kraju samochodem sportowym. Model ten przemianowano na Willys Interlagos i produkowano w São Paulo. Odnosił on liczne sukcesy w zawodach.

W latach 1960–1965 wyprodukowano 822 egzemplarze Alpine A108, z których ponad 236 wyjechało z fabryki w Dieppe między rokiem 1960 a 1962.

Alpine A110
Model A110 Berlinette stanowił niezwykle konsekwentny krok w rozwoju A108. Wykorzystywał on elementy mechaniczne Renault R8 w większym stopniu niż elementy Dauphine i był wyposażany w silniki o coraz większej mocy. Podobnie jak Alpine GT4 model A110 spoczywał na podwoziu-belce, do którego przykręcone były części mechaniczne.

Nadwozie modelu z lekkiego włókna szklanego nadawało pojazdowi wyścigową sylwetkę. Początkowo wyposażony w silnik 1108 cm3 model A110 otrzymał następnie silnik 1255 cm3, potem 1565, 1605, aż do silnika 1647 cm3, pochodzącego z modelu Berlinetta SX. Przez lata estetyka pojazdu zmieniła się tylko nieznacznie, jako że oryginalny wygląd był bardzo atrakcyjny. Do drobnych zmian zaliczyć można osłonę chłodnicy z czterema światłami, poszerzone błotniki, zamontowanie chłodnicy z przodu, zdejmowaną dokładkę tylnego zderzaka i zmieniony rysunek obręczy.
Nietypowo dla niewielkich rozmiarów produkcji model A110 wyprodukowano na podstawie licencji w Hiszpanii i Meksyku. W sumie w latach 1961–1965 fabryki opuściło około 7500 modeli Berlinette, a samochód ten święcił zwycięstwa we wszystkich zawodach, w których brał udział. Najwybitniejszych wyczynów pojazd ten dokonał w rajdach na początku lat siedemdziesiątych XX wieku. Dzięki Berlinette Alpine wygrał Rajdowe Mistrzostwa Świata w 1973 roku i zdobył wiele innych nagród.
Model Alpine A110 wypracował renomę marki na arenie międzynarodowej i pozwolił poczuć smak zwycięstwa wielu kierowcom, zarówno profesjonalistom, jak i amatorom.

Alpine M65
Model M65, prototyp stworzony do udziału w zawodach, opracowano w trakcie okresu prosperity wyścigów Endurance, rozpoczętego „wydajnością energetyczną”. Ta pomysłowa regulacja, klasyfikująca pojazdy pod względem ich wydajności oraz szybkości, promowała wszelkiego rodzaju eksperymenty mechaniczne, różne silniki oraz badania aerodynamiczne.

W 1964 roku marka Alpine wygrała ranking za sprawą modelu M64. Wersja M65 była napędzana silnikiem Gordini 1300 cm3, wykorzystywanym w konfiguracji 1100 cm3 w modelu Renault 8 Gordini. 130 koni i imponująca moc w połączeniu ze stosunkowo niewielką masą prototypu, wynoszącą
669 kg, pozwoliły modelowi M65 na przekroczenie 250 km/h na linii prostej toru Hunaudières w Le Mans. W 1965 roku model M65 wygrał w kategorii 1300 cm3 w 12-godzinnym wyścigu w Reims i na 500-kilometrowej trasie w Nürburg. W tym samym roku dwa pojazdy M65 wzięły udział w zawodach w Le Mans, ale Mauro Bianchi i Henri Grandsire zostali zmuszeni do wycofania się z wyścigu na 32. okrążeniu.

Alpine A110 1800 Grupa 4
Wyścigowa wersja A110 – Groupe 4 – była napędzana największym silnikiem stosowanym w tym modelu. Zanim doszło do pierwszych porażek model ten przez bardzo długi czas osiągał sukcesy rajdowe, w tym zwycięstwo w Rajdowych Mistrzostwach Świata w 1973 roku.

Alpine A442B
To z tym modelem i dzięki pięcioletniej ciężkiej pracy Jean-Pierre’a Jaussauda i Didiera Pironiego Alpine wygrało 24-godzinny wyścig w Le Mans w 1978 roku. Model A442B ewoluował z wersji A440 z silnikiem wolnossącym do A441 i A442 z silnikiem z turbosprężarką. Odniósł on pięć wielkich zwycięstw w Mistrzostwach Świata Samochodów Sportowych, jednak przyniósł też wiele rozczarowań przed swoim ostatecznym triumfem w 1978 roku.

Dzięki silnikowi V6 2100 cm3 V6 turbo model A442B mógł osiągnąć 352 km/h na linii prostej toru Hunaudières w Le Mans i zasłynąć najlepszym okrążeniem w historii Alpine na torze w Sarthe. W wieczór zwycięstwa Alpine prezes Renault, Bernard Hanon, który wcześniej ustalił marce ten cel, ogłosił koniec programu Endurance marki Alpine i zwrot w kierunku Formuły 1.Sportowa kariera René to 12 sezonów Formuły 1 (od 1978 do 1989), 149 nagród Grand Prix, 7 zwycięstw, 22 miejsca na podium i 181 zdobytych punktów.

Signatech-Alpine A450b
Prosto z 24-godzinnego wyścigu w Le Mans. Po zdobyciu dwóch kolejnych tytułów w European Le Mans Series (ELMS) Alpine 450b rozwija się odtąd w Mistrzostwach Świata Endurance FIA. Alpine postanawia skierować swoją uwagę na mistrzostwa świata (WEC) w 2015 r. – model Alpine A450b weźmie udział w ośmiu rundach sezonu.

Mistrzostwa świata to nowe wyzwanie – wyjaśnia prezes Alpine, Bernard Ollivier. – Kontekst jest inny, gdyż naszym celem jest znalezienie się w kategorii LM P2. To szansa na nauczenie się czegoś nowego, ale także pokazanie potencjału na rynkach ważnych dla naszej marki. Ten program promować będzie wizerunek Alpine na całym świecie.

W hołdzie modelom Alpine, które ścigały się w Le Mans w latach siedemdziesiątych XX wieku, prototyp LM P2 Signatech-Alpine ochrzczono mianem Alpine A450. Mimo zdecydowanego ukierunkowania Alpine na przyszłość marka nie zapomina o swej chwalebnej przeszłości. A450b podąża śladami starszego prestiżowego modelu A442B po torach w Sarthe.W Le Mans modelem A450b kierowali: Paul-Loup Chatin, Nelson Panciatici i Vincent Capillaire.