Tę szlachetność mała 2CV okazuje do dziś na drogach całego świata. Do dziś bowiem bardzo często zdarza się spotkać na drodze ten wiecznie młody samochód. Dzięki oszczędnej i prostej koncepcji, łączącej w sobie najnowsze rozwiązania z tamtych czasów, 2 CV zrewolucjonizował nie tylko przemysł samochodowy, lecz również społeczeństwo, stwarzając całym rzeszom ludzi dostęp do oszczędnego, uniwersalnego samochodu "dla mas".
Owo dążenie do innowacyjności, jakim kierowali się konstruktorzy z lat 30-tych – 40-tych XX wieku w pracach nad stworzeniem tego cieszącego się do dziś niesłabnącym zainteresowaniem samochodu trwa nadal. Właściwy dla 2 CV duch awangardy jest dziś – bardziej niż kiedykolwiek – obecny w genach marki Citroën.
Skoro mowa o miłości, wspomnijmy tutaj o kobietach uhonorowanych w ramach 33. edycji Salonu Rétromobile. Porozumienie łączące kobiety z Citroënem 2 CV jest tym bardziej oczywiste, że gdy spojrzymy wstecz, całkiem zasadne staje się powiązanie emancypacji kobiet od lat 60-tych z aurą wolności otaczającą ten najbardziej popularny spośród francuskich samochodów.
Dla młodych kobiet i mężczyzn zasiadających za kierownicą tego modelu i dla ich pasażerów naklejone na pokrywie bagażnika hipisowskie hasło "To więcej niż samochód, to styl życia» było sposobem na dobitniejsze zamanifestowanie swojej niezależności. Nie przypadkowo w kwietniu 1976 roku Citroën wprowadził na rynek wersję 2 CV Spot (wyprodukowaną w 1 800 egzemplarzach), pierwszą z szeregu limitowanych serii, w ramach których pojawił się później, w październiku 1980 roku, sławny dwukolorowy 2 CV Charleston czy też wprowadzona na rynek w marcu 1985 roku wersja 2 CV Dolly.
Ze statusu samochodu-narzędzia, 2 CV coraz bardziej zdecydowanie ewoluował w kierunku radosnego i wyrafinowanego samochodu dla młodych ludzi. Wspomnijmy na zakończenie tego rozdziału, że o ile 2 CV nie przejmował się modą i był zdecydowanie spartański (lusterko w osłonie przeciwsłonecznej pojawiło się dopiero w roku 1963), posiadał jednak ten rzadki dar łączenia w sobie piękna z praktycznością. Citroën 2 CV mógł poszczycić się przede wszystkim decydującym i wybitnie kobiecym atutem: za skromną cenę oferował luksus podróżowania kabrioletem.
Kobiety potrafią korzystać z 2 CV
Od chwili wprowadzenia 2 CV na rynek, Citroën buduje wizerunek tego modelu eksponując jego niezliczone zalety przy pomocy reklamowego folderu, w którym na szeregu zdjęć dowodzi nieograniczonych możliwości wykorzystania tego samochodu. Ten uniwersalny samochód służy równie dobrze piekarzowi, co sprzedawcy wyrobów pasmanteryjnych; jest jednakowo niezbędny wiejskiemu proboszczowi, co rzemieślnikowi produkującemu chodaki. Nie zapomniano też o płci pięknej, co pod koniec lat czterdziestych było awangardowym podejściem: kobieta za kierownicą była wszak w tamtych czasach nowym zjawiskiem.
W folderze widzimy zaś jak akuszerka czy modystka wypełniają po brzegi swój samochód. W pierwotnych założeniach technicznych od samochodu tego wymagano również, aby mógł przejechać po świeżo zaoranym polu z koszem pełnym jajek, nie tłukąc przy tym ani jednego, dlatego nie ma się czemu dziwić, że na kolejnym zdjęciu widzimy farmerkę udającą się na targ swoim 2 CV.
Curiculum Vitae: 2 CV
Wiek: 60 lat
Miejsce(a) urodzenia: biuro projektowe Citroëna (mieszczące się wówczas przy ulicy du Théâtre w XV dzielnicy Paryża), centrum badawcze La Ferté Vidame (departament Eure-et-Loir) oraz fabryka w Levallois (mieszcząca się pod numerem 54 quai Michelet), zburzona w roku 1988).
Dane techniczne przy narodzinach: chłodzony powietrzem dwucylindrowy silnik typu bokser o pojemności skokowej 375 cm3, pozwalający rozwinąć prędkość 60 km/h, 3-biegowa skrzynia + nadbieg, zawieszenie o bardzo dużym skoku, a spośród zabawnych szczegółów wycieraczki napędzane linką prędkościomierza! Należy zaznaczyć, że 2 CV był jak na tamte czasy samochodem bardzo oszczędnym i ekologicznym - zużywał zaledwie 4 do 5 litrów na 100 km.
Nauka
Model 2 CV jest czystym wytworem biura projektowego Citroëna. Jego specyfikacje techniczne, opatrzone kryptonimem "Projekt TPV" (Bardzo Mały Samochód), zostały ustalone w roku 1936 przez Pierre’a Boulangera, ówczesnego dyrektora zakładów Citroëna. Powierzył on zaprojektowanie tego samochodu zespołowi konstruktorów pod kierownictwem André Lefebvre’a.
Pierwszy prototyp zjechał z taśmy już w 1937 roku. Oficjalna prezentacja Małego Citroëna na Salonie w Paryżu w październiku 1939 musiała zostać niestety odwołana z powodu wybuchu wojny. Prace projektowe zostały jednak wznowione podczas okupacji, prowadząc ostatecznie do narodzin 2CV w takim kształcie, w jakim został zaprezentowany 60 lat temu na Salonie w Paryżu w 1948 roku.
Kariera zawodowa
Czwartek, 7 października 1948 roku
Pierwsza odsłona podczas 35. Salonu Samochodowego w Grand Palais w Paryżu. Citroen 2 CV zadziwia, niepokoi, wzbudza kontrowersje… ale ostatecznie zostaje zaakceptowany!
Lipiec 1949
Uruchomienie produkcji w zakładzie w Levallois pod nazwą 2 CV A. Całe nadwozie samochodu jest szare, a pod jego maską kryje się silnik o pojemności 375 cm3 (9 KM).
1951
Obok wersji osobowej pojawia się wersja furgonetki, nosząca nazwę 2 CV AU ( z "U" oznaczającym "utilitaire" – "dostawczy").
1952
Nadwozie zmienia kolor z szarego, metalizowanego na jednolity ciemnoszary.
1953
Zmienia się wygląd osłony chłodnicy. Znika owalna obwódka otaczająca znak firmowy Citroëna. Wykonane z szarej tkaniny obicia siedzeń zostają zastąpione tkaniną w szkocką kratę.
1954
Wprowadzenie na rynek nowego modelu: 2 CV AZ. Jest on wyposażony w silnik o pojemności 425 cm3 (12 KM i 78 km/h) i w odśrodkowe sprzęgło. Natomiast w miejsce modelu 2 CV AU wchodzi model 2 CV AZU, również wyposażony w tę samą, nową jednostkę napędową.
1956
2 CV pojawia się w wersji AZL (z "L" oznaczającym "Lux"). Kierowca może nareszcie oddawać się przyjemnościom korzystania z układu nawiewu przedniej szyby, kolorowego, składanego dachu oraz dużej tylnej szyby.
1958
Gama poszerza się o kolejną wersję: 2 CV AZLP (z "P" oznaczającym klapę bagażnika). Pojazd ten zaprezentowano również w wersji 4 x 4 "Sahara", wyposażonej w dwa silniki o pojemności 425 cm3 każdy, z których jeden napędzał koła przednie, drugi koła tylne!
1959
Koniec z szarością jako jedynym kolorem nadwozia – pojawia się również kolor niebieski.
1960
Nowa pokrywa komory silnika ze zdejmowaną osłoną chłodnicy z tłoczonego aluminium.
1963
Zastosowanie nowego silnika o pojemności 425 cm3 (18 KM i 95 km/h) oraz równoczesne pojawienie się nowej wersji o wyższym poziomie wyposażenia: 2 CV AZAM.
1964
Otwierające się w kierunku od przodu do tyłu drzwi zostają przestawione we właściwym kierunku.
1965
Pojawienie się trzeciej, bocznej szyby nad tylnym błotnikiem. 2 CV staje się dzięki temu… limuzyną.
1966
168.357 wyprodukowanych egzemplarzy. Rekordowy wynik!
1970
Wprowadzenie na rynek 2 CV 4 (435 cm3) i 2 CV 6 (602 cm3). W tym samym roku Citroën organizuje „mały zdrowotny spacer” o długości 16.500 km. Jest to rajd Paryż-Kabul-Paryż.
1971
Niepokonany 2 CV kończy z powodzeniem rajd Paryż-Persepolis-Paryż o długości 13.500 km.
1972
Citroën organizuje pierwszy "Pop’Cross", który stał się zalążkiem przyszłego Pucharu Francji 2 CV Cross, wyścigu samochodowego nadal cieszącego się dużą popularnością w roku 2008!
1973
2 CV staje na starcie Rajdu Afryki, którego trasa o długości 8 000 km prowadzi z Abidżanu do Tunisu przez Saharę.
1974
Zmiana kształtu okrągłych dotąd reflektorów. Od tej pory reflektory są prostokątne. Samochód otrzymuje również nową osłonę chłodnicy z 5 listwami z tworzywa i wbudowanym znakiem firmowym.
1975
Wprowadzenie na rynek wersji 2 CV Spécial. Wyposażono ją na powrót w okrągłe reflektory, eliminując jednocześnie trzecią boczną szybę.
1976
Wprowadzenie na rynek limitowanej serii 2 CV Spot.
1979
2 CV 6 zmienia nazwę na 2 CV Club, a 2 CV Spécial (435 cm3) na 2 CV 6 Spécial (602 cm3).
1980
Pojawia się limitowana seria 2 CV Charleston. Sukces tej stylizowanej na lata 30 wersji retro jest tak wielki, że poczynając od następnego roku wchodzi do wielkoseryjnej produkcji, z chromowanymi obudowami reflektorów.
1986
Pieszczotliwie nazywany "Deux-pattes" (Dwułapka), legenda francuskiej motoryzacji, zostaje zaprezentowany w limitowanej wersji Cocorico.
Luty 1988
Zakład w Levallois opuszcza ostatni wyprodukowany we Francji egzemplarz 2 CV, ale jego sprzedaż trwa jeszcze przez następne 29 miesięcy.
Piątek, 27 lipca 1990 roku, godzina 16.00
Z taśmy montażowej zakładu Mangualde w Portugalii schodzi ostatni egzemplarz 2 CV. W ciągu 42 lat (rekord długowieczności), model 2 CV został wyprodukowany w ponad 5 milionach egzemplarzy: 3.868.634 wersje osobowe i 1.246.335 furgonetek.
Zakład w Levallois
Mieszcząca się pod numerem 54 quai Michelet, nieistniejąca już dziś fabryka, jest uznawana za kolebkę Citroëna 2CV. To właśnie w tej fabryce były montowane w 1939 roku pierwsze egzemplarze słynnych 2 CV z jednym reflektorem i aluminiowym nadwoziem. Dziesięć lat później, w lipcu 1949 roku, to znów w Levallois zapoczątkowana została produkcja 2 CV w takim kształcie, jaki znamy obecnie. W usytuowanym na zachodnich krańcach Paryża zakładzie, zbudowanym w 1893 roku przez Adolfa Clément, produkowane były początkowo rowery, a następnie samochody.
Gdy w roku 1921 fabryka wynajęta została firmie Citroën, uruchomiono w niej produkcję modelu 5 CV, jak również półgąsienicowych pojazdów, które kilka lat później zyskały sobie wyjątkową renomę podczas przejazdu przez Saharę i podczas Czarnej Wyprawy. W roku 1929 Citroën odkupił fabrykę, w której produkcja była kontynuowana do roku 1988. Model 2 CV był również montowany w zakładach Forest w pobliżu Brukseli, w Slough niedaleko Londynu, w Mangualde w Portugalii, w Vigo w Hiszpanii oraz w wielu innych krajach na wszystkich kontynentach (Argentyna, Chile, Grecja, Iran, Madagaskar…).
Nazywaj mnie «Dedeuche»
Popularność Citroëna 2 CV można mierzyć różnorodnością nazw, jakimi jest lub był obdarzany we Francji i na całym świecie. W kraju znany był głównie pod pieszczotliwymi nazwami "Deux-pattes" (dwułapka) oraz "Deuche" lub "Dedeuche" (dwukonik). Często też bywał określany mianem "Czterech kółek pod parasolem" czy wręcz "Parasolka na kółkach". Nadawano mu nawet takie przydomki jak "L’éternelle" (Wieczny) czy "La trépigneuse" (Tuptuś) (tej nazwy używano tuż po wojnie – oddawała charakterystyczne podskakiwanie kół w nadkolach). Zwykłe wyszukiwanie w Internecie pozwala odkryć szereg innych zabawnych przydomków, takich jak "Małe brzydkie kaczątko", "Kukuryku" (z powodu podobnego do piania koguta dźwięku wydawanego przy uruchamianiu silnika) czy "saute-congeres" - "śniegoskoczek" (albowiem faktycznie bardzo dobrze radzi sobie na śniegu).
Za granicą również stał się słowotwórczą inspiracją. I tak na przykład Niemcy i Holendrzy nazywali 2 CV "Kaczuchą", podczas gdy we Flandrii nazywano go "Koźlątkiem" (też zapewne z powodu dźwięku silnika przy uruchamianiu). W Afryce Północnej stał się "Stalowym wielbłądem", na kontynencie północnoamerykańskim "Two si-vi", a w Finlandii zyskał miano "Rättisitikka", co należy tłumaczyć jako "wóz szmaciarza".
Méhari świętuje swoje 40 urodziny
Zbudowany na bazie płyty podłogowej furgonetki 2 CV model Méhari, początkowo nazwany Dyane 6 Méhari, został wyprodukowany do roku 1987 w 144.953 egzemplarzach. Ze wszystkich ówczesnych modeli Citroëna, był niewątpliwie tym, który emanował najsilniejszym duchem swobody, odziedziczonym po "starszym bracie" 2 CV. Méhari jest wręcz przesiąknięty zapachem otwartych przestrzeni i gorącego piasku – nie na darmo jego nazwa nawiązuje do "mehari", dromadera przemierzającego pustynie Algierii.
Kto nie marzył, lub nie chciałby jeszcze dziś z wiatrem we włosach wyruszyć w podróż tym samochodem, w jego najbardziej chyba znanej wersji w pomarańczowym kolorze "Kirghiz", który pojawił się w 1970 roku. Oprócz kształtu, to właśnie nadwozie z podatnego tworzywa zadecydowało o oryginalności i nieprzemijającym uroku koncepcji tego seryjnego samochodu. Został zaprojektowany przez Rolanda de La Poppe jako samochód awangardowy,. I taki był w rzeczywistości – to właśnie Mehari pozwolił odkryć licznej grupie odbiorców zalety ABS-u. Chodzi tu akrylonitryl/butadien/styren, tworzywo, z którego zostało wykonane nowe, termoformowane nadwozie pojazdu, złożone z 11 wymiennych elementów. Elementy tworzące boki pojazdu posiadały szereg żebrowań dla zapewnienia większej sztywności. W Mehari nie istniały zatem jakiekolwiek kłopoty związane z korozją nadwozia bądź też lakierem.
Méhari i jego modelki
Méhari został zaprezentowany prasie 16 maja 1968 roku na terenie pola golfowego w Deauville. Wymyślony przez Jacques’a Wolgensingera, ówczesnego szefa działu PR Citroëna "Show w amerykańskim stylu" wywarł głębokie wrażenie na przybyłych na ten pokaz dziennikarzach. Jednym z oryginalnych pomysłów było wręczenie każdemu z zaproszonych gości żywego, białego królika z niebieskimi oczami, wraz z równie białym egzemplarzem Méhari z pilotażowej serii do przemieszczania się po terenie pola golfowego.
Zaangażowane dla potrzeb tej imprezy modelki były dobierane w pary według fizycznego podobieństwa. Tak utworzone pary kobiet, ubrane i wyposażone odpowiednio do okoliczności, prezentowały 8 egzemplarzy Méhari w formie szeregu różnych tematycznych inscenizacji. Żywe obrazy zostały tak pomyślane, aby ukazać pełen wachlarz możliwości wykorzystania tego koncepcyjnie innowacyjnego i wszechstronnego pojazdu. Można było zatem obejrzeć na przykład obraz pt. "polna piękność", prezentację "straż pożarna", "służby specjalne", itp. Dwie modelki ożywiające obraz "Méhari plażowe", musiały w to raczej zimne majowe popołudnie wystąpić w kostiumach kąpielowych. Wspomnienie, które wyniosły z tego wydarzenia było z pewnością chłodne.
C4 i C6 świętują swoje 80-lecie
Osiemdziesiąt lat temu, w 1928 roku, Citroën zaprezentował model C4 wraz z jego starszym bratem C6. Model C4, następca modelu B14, odznaczał się zwiększoną mocą dzięki nowemu, 4-cylindrowemu silnikowi o pojemności 1 628 cm3, rozwijającemu moc 30 KM przy 3 000 obr/min i współpracującemu z żeliwną, niezsynchronizowaną, 3-stopniową skrzynią biegów. Dwie ramy podwoziowe, krótka i długa, umożliwiły wyposażenie samochodu w imponującą liczbę różnych nadwozi, od 4-miejscowego sedana, poprzez 2-miejscowe wersje kabriolet i roadster aż po 6-miejscowe Torpedo. Był on również przedmiotem różnego rodzaju użytkowych adaptacji, takich jak taksówka, pompa strażacka, autokar wycieczkowy czy też okryty sławą po pamiętnej Żółtej Wyprawie w latach 1931-1932 pojazd półgąsienicowy. W roku 1932 C4 został wyposażony w elastyczne zawieszenie silnika, tzw. pływający silnik. Była to ostatnia modyfikacja w tym modelu. Model C6, również zaprezentowany w roku 1928, stał się najważniejszą nowością salonu samochodowego dzięki pierwszemu w historii Citroëna seryjnie montowanemu 6-cylindrowemu silnikowi. Gama została poszerzona o dwa dodatkowe rodzaje nadwozia: coupé (z dachem) i coupé miejskie. Model C6 był napędzany silnikiem o pojemności 2 442 cm3 (45 KM przy 3 500 obr/min, 3-stopniowa skrzynia biegów, 105 km/h). Ten przeznaczone dla zamożnych klientów samochód był nieustannie udoskonalany– w 1931 roku Citroën wprowadził wersję CGL (Citroën Grand Luxe), w której moc silnika została zwiększona z 45 do 53 KM. Podobnie jak C4, również C6 został w 1932 roku wyposażony w pływający silnik, mający zapewnić skuteczniejsze wyciszenie i bardziej komfortowe warunki jazdy. Rok 1932 był ostatnim rokiem produkcji modeli C4-C6, w miejsce których wprowadzone zostają nowe modele 8, 10 i 15 CV, bardziej znane pod nazwą Rosalie.
