Historia dużego rodzinnego samochodu - Fiata 125 przebiegała nieco inaczej na świecie niż w Polsce. Na rynkach światowych Fiat 125 zadebiutował w 1967 roku. Podwozie bazowało na wydłużonej konstrukcji poprzednika – Fiata 1300/1500, zastosowana w nadwoziu kabina pasażerska i drzwi, a także silniki pochodziły zaś z Fiata 124. Fiat 125 występował jako czterodrzwiowy sedan, pięciodrzwiowe kombi i dwudrzwiowe coupé. Charakteryzował się kanciastą sylwetką z prostokątnymi, podwójnymi reflektorami w chromowanej oprawie, pozbawioną ozdobników i ekstrawagancji. Produkcja we Włoszech zakończyła się w 1973 roku, w innych krajach, np. w Argentynie model ten produkowano aż do 1982 roku, a w Egipcie do 1983 roku.
W Polsce w 1965 roku Fabryka Samochodów Osobowych podpisała z Fiatem umowę licencyjną i w dwa lata później zaczęła produkować tzw. Polskiego Fiata 125p. Nadwozie w porównaniu z oryginałem zostało nieznacznie zmodyfikowane, np. reflektory były okrągłe. Pod względem technicznym opierał się jednak mocno na modelu Fiat 1300/1500: z niego pochodził układ napędowy i jezdny. Występował jako czterodrzwiowy sedan, pięciodrzwiowe kombi i dwudrzwiowy pick-up. Produkcję zakończono dopiero w 1991 roku.
